نوروز 1401 در افغانستان
.Find the English version of the text about Nowruz here
نوروز 1401 متفاوت تر از گذشته :
روز اول هر سال به نام “نوروز” یا روز اول سال همه ساله در افغانستان تجلیل به عمل میامد از میله دهقان تا میله سخی جان و مزار،
آری!
واژه نوروز، سال جدید، روز اول قرن جدید هجری شمسی که حتی بیان اش توصیف زیبایی از بهار و آغاز جدید میکند اما در این بین چرا مثل سالهای گذشته مردم به آمدن سال جدید خوشحال نبودند/ و نیستند!؟ پاسخ به این سوال را در ضمن این دست نوشته خواهیم گفت.
همیشه رسم براین بود که در روز نخست سال جدید به پیشواز از فصل گل و ریحان، فصل طراوت و تازه گی، فصل آغاز جدید، فصل زنده شدن زمین ، فصل روییدن سبزه ها و گل های رنگارنگ بعضی از مردم به نقاط مختلف افغانستان من جمله ( ولایت پروان، مزارشریف, پنجشیر، بدخشان، تخار) برای دیدن طبیعت سبز پوش متاطق دور دست جهت سیر و سیاحت به میله میرفتند.
و تعداد کثیری از مردم جهت میله دهقان که جشن ملی در تقویم افغانستان به شمار میرود و از طرف وزارت زراعت، مالداری افغانستان چند روز قبل از نوروز در بادام باغ کابل تدارک دیده میشود و دهاقین ، کشاوزران، مالداران فرآورده های دستی ، زراعتی و تولیدات داخلی خود را در معرض دید همگان قرار میدادند تا برعلاوه آشنایی مردم از تولیدات داخلی، چرخع اقتصادی خود و کشور خود را به چرخش در آورند، جهت بازدید و تفریح به بادام باغ کابل میرفتند.
از جمع و جوش همه ساله روضه مزارشریف و زیارت سخی کابل حرفی اگر نگوییم، نوروز کاملا بی مفهوم خواهد بود، ساکنان سایر ولایات که توانایی و امکانات مالی خوبی داشتند جهت میله به دیار مولا علی( مزارشریف- بلخ باستان) میرفتند و به استقبال از فصل بهار رقص و پایکوبی مینمودند. و در کابل همه ساله در زیارت سخی عده کثیری از مردم جهت بلند نمودن (جنده سخی) در روز اول نوروز به این مکان تاریخب در غرب کابل میآمدند ومیله میکردند و تعدادی هم در پای تلویزیون ها نشسته و بخش زنده از اجرای مراسم نوروزی را تماشاگر میبودند.
به رسم عادت مردم، و فال نیک گرفتن روز اول سال جدید، اطفال کم سن و سال که تنها دلخوشی شان یک جوره لباس جدید شان میبود، به تن کرده و با شور و هیجان وافر در کوچه و پس کوچه های کابل به بازی های طفلانه خود مشفول میشدند. آسمان خوش رنگ آبی رنگ فصل بهار در روز اول سال جدید با کاغذ پران های رنگارنگ نوجوانان و جوانان زیبایی دو چندانی به خود میگرفت، و اینطرف تر دختران جوان با هزاران امید و آرمان و با شور و اشتیاق که از چشمان شان موج میزد راجع به آماده گی های سال جدید جهت تحصیل و ادامه دروس خود، راه های رسیدن به اهداف خود سرگرم گفت و گو میبودند.
ولی سال 1401…………
سالی که با یاس و ناامیدی آغاز شد با روی کار آمدن دوباره طالبان به قدرت نه ار رخصتی روز اول سال خبری بود و نه از هیجان اطفال در کوچه و خیابان های شهر یعنی فضای اختناق آور آنقدر در محیط افغانستان رخنه نموده است که حتی برای اطفال دلخوشی باقی نگذاشته است.
FOLLOW US ON SOCIAL MEDIA
